Curtiss-Wright AT-9 – Zdjęcia & wideo

Tthe Curtiss-Wright AT-9 Jeep był dwusilnikowym zaawansowanym samolotem szkoleniowym używanym przez Stany Zjednoczone podczas II wojny światowej do wypełniania luki między jednosilnikowymi trenażerami a dwusilnikowymi samolotami bojowymi. AT-9 miał dolnopłat wspornikowy jednopłat, chowane podwozie i był napędzany dwoma silnikami radialnymi Lycoming R-680-9.

Źródła: Curtiss-Wright AT-9 na Wikipedii

Tthe Curtiss-Wright AT-9 Jeep was a twin-engined advanced trainer aircraft used by the United States during World War II to bridge the gap between single-engine trainers and twin-engine combat aircraft. The AT-9 was of a low-wing cantilever monoplane configuration, had retractable landing gear and was powered by two Lycoming R-680-9 radial engines.
AT-9 został zaprojektowany przez Curtiss-Wright Corporation w celu symulacji wymagań operacji wielosilnikowych, takich jak Martin B-26 Marauder i Lockheed P-38 Lightning. AT-9 miał mały i lekki układ, ze spawaną konstrukcją kadłuba z rur stalowych i naprężonym metalowym poszyciem. AT-9 został celowo zaprojektowany tak, aby był mniej stabilny i trudny w pilotażu lub lądowaniu, co sprawiło, że nadawał się do szkolenia nowych pilotów, aby radzili sobie z trudnymi właściwościami lotu samolotów o wysokich osiągach.
The first prototype of the AT-9, designated as CW-25, flew in 1941 and entered service in 1942. It was nicknamed “The Fledgling” by Curtiss-Wright and “Jeep” by the US Army Air Forces. A total of 491 AT-9s were built before production switched to a revised version, the AT-9A, which had different engines and a modified hydraulic system. The AT-9A was produced until February 1943, with 300 units built. The AT-9 and AT-9A were not offered for sale to civilians after the war, although some were given to ground schools for training purposes.