Bartini Beriev VVA-14 – Φώτο & Βίντεο

Μπαρτίνι Μπέριεφ VVA-14
Χώρα	Σοβιετική Ένωση
Πληκτρολογήστε	Αμφίβια αεροσκάφη ASW
Πρώτη πτήση	4 Σεπτεμβρίου 1972
Χτισμένο	2

Teh Μπαρτίνι Μπέριεφ VVA-14 Vertikaľno-Vzletayushchaya Amfibiya (κάθετο αμφίβιο αεροσκάφος απογείωσης) ήταν ένα αεροσκάφος που αναπτύχθηκε στη Σοβιετική Ένωση στις αρχές της δεκαετίας του 1970. Σχεδιασμένο για να μπορεί να απογειώνεται από το νερό και να πετάει με μεγάλη ταχύτητα σε μεγάλες αποστάσεις, ήταν να κάνει πραγματικές πτήσεις σε μεγάλο υψόμετρο, αλλά και να έχει την ικανότητα να πετά αποτελεσματικά ακριβώς πάνω από την επιφάνεια της θάλασσας, χρησιμοποιώντας αεροδυναμική επίδραση εδάφους. Το VVA-14 σχεδιάστηκε από τον ιταλικής καταγωγής σχεδιαστή Robert Bartini ως απάντηση σε μια αντιληπτή απαίτηση καταστροφής των υποβρυχίων πυραύλων Polaris του Αμερικανικού Ναυτικού. Το τελικό αεροσκάφος αποσύρθηκε το 1987.

Πηγή: Μπαρτίνι Μπέριεφ VVA-14 στο Wiki

Περιμένετε, αναζήτηση Μπαρτίνι Beriev VVA-14 φωτογραφίες για εσάς ...

Περιμένετε, αναζήτηση σοβιετικών αεροπορικών δυνάμεων φωτογραφίες για σας ...

Περισσότερες πληροφορίες:

The Bartini Beriev VVA-14 was a unique aircraft developed by the Soviet Union in the early 1970s. It was designed by Robert Bartini, a Hungarian-born engineer who worked for the Beriev Design Bureau. The VVA-14 was intended to be an amphibious aircraft that could take off and land on water, fly at high speed over long distances, and use aerodynamic ground effect to fly efficiently just above the sea surface. The main purpose of the VVA-14 was to counter the threat of US Navy Polaris missile submarines, which could launch nuclear missiles from underwater.
The VVA-14 had a futuristic appearance, with a large central wing section that housed two turbofan engines and four smaller wings that could be tilted vertically for take-off and landing. The aircraft also had inflatable pontoons on the wingtips that could be deployed for water operations. The VVA-14 was planned to have a sophisticated anti-submarine warfare system, including a computerized Burevestnik system, a Bor-1 magnetic anomaly detector, and various sensors and weapons.
The development of the VVA-14 was divided into three phases: the VVA-14M1 was a basic aerodynamics and technology testbed; the VVA-14M2 was an advanced version with additional engines for vertical take-off and landing (VTOL) capability; and the VVA-14M3 was the final operational version with full armament and equipment. However, only two prototypes were built and tested: one VVA-14M1 and one modified as VVA-14M1P. The project faced many technical difficulties, especially with the inflatable pontoons and the VTOL engines, which were never delivered by their supplier. After Bartini’s death in 1974, the project lost momentum and eventually ended in 1987.
The only surviving VVA-14 is now displayed at the Central Air Force Museum in Moscow, where it remains in a dismantled state. The VVA-14 was one of the most ambitious and innovative aircraft projects of its time, but it never achieved its full potential or entered service.