S.XIII – Zdjęcia i filmy

Tthe SPAD S.XIII was a French biplane fighter aircraft of the First World War, developed by Société Pour L’Aviation et ses Dérivés (SPAD) from the earlier and highly successful SPAD S.VII. During early 1917, the French designer Louis Béchereau, spurred by the approaching obsolescence of the S.VII, decided to develop two new fighter aircraft, the S.XII and the S.XIII, both utilizing a powerful new geared version of the successful Hispano-Suiza 8A engine. The cannon armament of the S.XII was unpopular with most pilots, but the S.XIII proved to be one of the most capable fighters of the war, as well as one of the most-produced, with 8,472 built and orders for around 10,000 more cancelled at the Armistice

Źródła: SPAD S.XIII na Wikipedii

Tthe SPAD S.XIII – francuski dwupłatowy samolot myśliwski z okresu I wojny światowej, opracowany przez Société Pour L'Aviation et ses Dérivés () na bazie wcześniejszego bardzo udanego S.VII. Był to jeden z najsprawniejszych myśliwców tej wojny i jeden z najliczniej produkowanych, zbudowano 8472 egzemplarze, a zamówienia na około 10 000 kolejnych anulowano w momencie zawieszenia broni.
S.XIII różnił się od swojego poprzednika mocniejszym silnikiem, bliźniaczym Vickers uzbrojenie w karabin maszynowy i nieco większą rozpiętość skrzydeł. Nowy silnik zapewnił samolotowi lepszą prędkość i prędkość wznoszenia, dzięki czemu mógł konkurować z najnowszymi niemieckimi myśliwcami. Podwójne działa zwiększały siłę ognia i niezawodność, ponieważ pojedyncze działo na S.VII często się zacinało. Większa rozpiętość skrzydeł poprawiła prowadzenie i stabilność, ale także zwiększyła wagę i zmniejszyła zwrotność.
S.XIII był pilotowany przez wielu słynnych asów, zarówno francuskich, jak i alianckich, takich jak Georges Guynemer, René Fonck, Charles Nungesser, Eddie Rickenbacker i Francesco Baracca. Był również używany przez kilka sił powietrznych po wojnie, w tym Belgię, Brazylię, Czechosłowację, Finlandię, Grecję, Japonię, Polskę, Portugalię, Rumunię, Syjam, Hiszpanię i Jugosławię. Pozostał w służbie do końca 1920 roku.