Ο τελικός και μακράν ο πιο κοινός
Στουγκ σειρά. Η ανώτερη υπερκατασκευή διευρύνθηκε: τα συγκολλημένα κουτιά και στις δύο πλευρές εγκαταλείφθηκαν. Αυτός ο νέος σχεδιασμός υπερκατασκευής αύξησε το ύψος του στα 2160 mm. Ο πίσω τοίχος του διαμερίσματος μάχης ισιώθηκε και ο ανεμιστήρας εξαερισμού πάνω από την υπερκατασκευή μεταφέρθηκε στο πίσω μέρος του διαμερίσματος μάχης. Από το Μάρτιο του 1943, το περισκόπιο του οδηγού εγκαταλείφθηκε. Τον Φεβρουάριο του 1943, η Alkett ενώθηκε με την MIAG ως δεύτερος κατασκευαστής. Από τον Μάιο του 1943, οι πλευρικές πλάκες θωράκιση με απόσταση κύτους (Schürzen) τοποθετήθηκαν σε μοντέλα G για πρόσθετη προστασία τεθωρακισμένων, ιδιαίτερα έναντι ρωσικών αντιαρματιδών, αλλά ήταν επίσης χρήσιμες κατά των πυρομαχικών κοίλου φορτίου. Οι πλευρικές πλάκες τοποθετήθηκαν εκ των υστέρων σε κάποιο Ausf. Μοντέλα F/8, καθώς επρόκειτο να τοποθετηθούν σε όλους τους StuGs πρώτης γραμμής και σε άλλες δεξαμενές μέχρι τον Ιούνιο του 1943 για την προετοιμασία της μάχης του Kursk. Οι τοποθετήσεις για το Schürzen αποδείχθηκαν ανεπαρκώς ισχυρές, δεδομένου ότι πολλοί χάθηκαν στο πεδίο. Από το Μάρτιο του 1944, εισήχθη μια βελτιωμένη τοποθέτηση. ως αποτέλεσμα, οι πλευρικές φούστες εμφανίζονται συχνότερα με το πρόσφατο μοντέλο Ausf G. Από τον Μάιο του 1943, χρησιμοποιήθηκαν πλάκες πάχους 80 mm για μετωπική πανοπλία αντί για δύο πλάκες των 50 mm + 30 mm. Ωστόσο, υπήρχαν καθυστερήσεις στις θωρακιές StuGs με ολοκληρωμένη πανοπλία 50 mm. Για εκείνους, μια πρόσθετη πλάκα τεθωρακισμένων 30 mm έπρεπε ακόμα να συγκολληθεί ή να βιδωθεί επάνω, μέχρι τον Οκτώβριο του 1943.
Πηγή: Στου Γ ́ Ώστιφ. G στη Βικιπαίδεια
Περισσότερες πληροφορίες:
The StuG III Ausf. G was the final and most widely produced variant of the StuG III series of assault guns. It was a self-propelled gun based on the chassis of the Panzer III tank, armed with a 75 mm StuK 40 L/48 gun that could fire both high-explosive and armor-piercing rounds. The StuG III Ausf. G entered service in December 1942 and saw action on all fronts of World War II until the end of the war. It was a versatile and effective weapon that could support infantry attacks, defend against enemy tanks, and provide indirect fire support. The StuG III Ausf. G had a low profile, good mobility, and thick frontal armor that made it hard to hit and destroy. It was also cheaper and easier to produce than conventional tanks, and could be mounted with additional equipment such as a machine gun, a concrete armor plate, or a remote-controlled demolition charge. The StuG III Ausf. G was one of the most successful German armored vehicles of the war, with over 8,000 units built and a high kill ratio against enemy tanks.
