Siebel Si 204 – zdjęcia i filmy

Tthe Siebel Si 204 był małym dwusilnikowym samolotem transportowo-szkolno-treningowym opracowanym w czasie II wojny światowej. Został on oparty na Fh 104 Hallore. Pierwotnie zaprojektowany w odpowiedzi na zamówienie Ministerstwa Lotnictwa na rozwój małego cywilnego samolotu transportowego w 1938 roku, został ostatecznie wyprodukowany dla Luftwaffe.

Źródła: Wikipedia

Siebel Si 204 był małym dwusilnikowym samolotem transportowo-szkolno-treningowym opracowanym podczas II wojny światowej. Został oparty na Fh 104 Hallore, poprzedniej konstrukcji Siebel, która była przeznaczona do użytku cywilnego przez Deutsche Luft Hansa. Si 204 został pierwotnie zaprojektowany w odpowiedzi na zamówienie Ministerstwa Lotnictwa na mały cywilny samolot transportowy w 1938 roku, ale ostatecznie został wyprodukowany dla Luftwaffe jako wszechstronny samolot, który mógł pełnić różne role, takie jak transport pasażerski, transport towarowy, karetka pogotowia, łączność i szkolenie latania na ślepo.
Si 204 miał metalową konstrukcję i chowane podwozie. Posiadał dwa silniki Argus As 411, które dawały mu prędkość maksymalną 364 km/h i zasięg 1 400 km. Mógł przewozić ośmiu pasażerów lub 1 650 kg ładunku w kabinie, która miała pełny "bezstopniowy" szklany kokpit bez oddzielnej płaskiej przedniej szyby dla pilota. Niektóre warianty miały przeszklony nos dla lepszej widoczności lub grzbietową wieżyczkę z dwoma karabinami maszynowymi do szkolenia artyleryjskiego.
Produkcja Si 204 została powierzona firmom zagranicznym ze względu na duże zapotrzebowanie na samoloty bojowe w Niemczech. Głównymi producentami były SNCAN (Société Nationale de Constructions Aéronautiques du Nord) we Francji oraz Aero i ČKD (Českomoravská Kolben-Daněk) w Protektoracie Czech i Moraw. Do stycznia 1945 roku zbudowano łącznie 1 216 egzemplarzy Si 204.
Po wojnie niektóre Si 204 zostały przechwycone przez aliantów i używane przez różne siły powietrzne i linie lotnicze. SNCAN kontynuował produkcję ulepszonej wersji Si 204 o nazwie NC-701 Martinet z silnikami Renault i trójłopatowymi śmigłami do 1950 roku. Aero wyprodukowało również ulepszoną wersję o nazwie C-103 z niewielkimi modyfikacjami.