Tthe Percival Proctor – brytyjski samolot szkolno-treningowy i komunikacyjny z okresu II wojny światowej. Proctor był jednosilnikowym, dolnopłatem jednopłatowym z miejscami siedzącymi dla trzech lub czterech, w zależności od modelu.
Tthe Percival Proctor był brytyjskim jednosilnikowym dolnopłatem przeznaczonym do szkolenia radiowo-nawigacyjnego. Został opracowany z Percival Vega Gull pod koniec lat 1930. i był używany przez Royal Air Force i Fleet Air Arm podczas II wojny światowej. Proctor miał drewnianą konstrukcję pokrytą tkaniną i sklejką i był napędzany silnikiem rzędowym de Havilland Gipsy Queen. Miał stałe podwozie z kołem ogonowym i przeszkloną kabinę, która mieściła trzech lub czterech pasażerów. Proctor był produkowany w pięciu wariantach, z których każdy miał inne modyfikacje układu kabiny, wyposażenia i osiągów. Proctor Mk I był początkową wersją produkcyjną, z trzymiejscową kabiną i silnikiem o mocy 130 KM.
Tthe Proctor Mk II miał czteromiejscową kabinę i silnik o mocy 145 KM. Proctor Mk III był wersją morską ze składanymi skrzydłami i silnikiem o mocy 210 KM. Proctor Mk IV był powojenną wersją cywilną z przeprojektowaną kabiną i silnikiem o mocy 155 KM. Proctor Mk V był wersją wojskową z dłuższym kadłubem i silnikiem o mocy 250 KM. Proctor służył głównie do szkolenia radiooperatorów, nawigatorów i obserwatorów, ale służył również jako samolot łączności i łączności. Był również eksportowany do kilku krajów, w tym Australii, Kanady, Danii, Egiptu, Indii, Irlandii, Nowej Zelandii, Norwegii, Portugalii i Szwecji. Proctor został wycofany ze służby w 1950 roku, a niektóre z nich zostały przebudowane do użytku cywilnego. Kilka egzemplarzy zachowało się w muzeach i kolekcjach prywatnych.