Grumman F3F – Foto's &Video

De Grumman F3F was het laatste Amerikaanse tweedekker gevechtsvliegtuig geleverd aan de Amerikaanse marine (inderdaad, de laatste tweedekkerjager geleverd aan een Amerikaanse militaire luchtarm), en diende tussen de oorlogen. Ontworpen als een verbetering ten opzichte van de F2F met één stoel, kwam hij in 1936 in gebruik. Het werd eind 1941 teruggetrokken uit frontlinie-squadrons voordat het in de Tweede Wereldoorlog kon dienen en werd voor het eerst vervangen door de Brewster F2A Buffalo. De F3F die de door Leroy Grumman ontworpen intrekbare hoofdlandingsgestelconfiguratie erfde die voor het eerst werd gebruikt op de Grumman FF diende als basis voor een tweedekkerontwerp dat uiteindelijk uitkwam op de veel succesvollere F4F Wildcat.

Bron: Grumman F3F op Wikipedia

De Grumman F3F was a biplane fighter aircraft produced by the Grumman aircraft company for the United States Navy during the mid-1930s. It was designed as an improvement on the previous F2F model, with a longer fuselage, increased wing area, and a more powerful engine. The F3F was the last biplane fighter to be delivered to any American military branch, as it was soon replaced by monoplane designs such as the Brewster F2A Buffalo and the Grumman F4F Wildcat. The F3F entered service in 1936 and was retired from front line squadrons at the end of 1941, before it could see action in World War II.
However, some F3Fs were used as training and utility aircraft until 1943. The F3F had a single-seat cockpit, a Pratt & Whitney R-1535 radial engine with 700 hp, and two fixed forward-firing machine guns. It had a top speed of 231 mph, a range of 530 miles, and a service ceiling of 28,500 feet. The F3F could also carry up to 110 lb of bombs for ground attack missions. The F3F was known for its excellent maneuverability and aerobatic performance, and was popular among its pilots and spectators alike.