2011 - Σελίδα 47 - ΚΑΘΑΡΈς ΜΑΚΈΤΕς

Γουάφεν Άρσεναλ
Σειρά	Γουάφεν Άρσεναλ
Θέμα	Σπίτφαϊρ
Αναφορά	036

Υπογεγραμμένη τεκμηρίωση Γουάφεν Άρσεναλ la revue «Spitfire – Waffen Arsenal 036» .

Le Σουπερμαρίν Σπιτφάιρ (en anglais cracheur de feu, mais aussi au sens figuré soupe au lait) fut l’un des chasseurs monoplaces les plus utilisés par la RAF et par les Alliés pendant la Seconde Guerre mondiale. Les ailes elliptiques du Σπίτφαϊρ lui ont donné une apparence très reconnaissable ; leur section transversale mince lui a donné une vitesse impressionnante ; la conception brillante du concepteur en chef Reginald Mitchell et de ses successeurs (il est mort en 1937), a fait du Spitfire un avion apprécié par les pilotes. Il a servi pendant toute la durée de la Seconde Guerre mondiale, et avec toutes ses variantes a été de tous les combats. Plus de 20 300 appareils furent construits, et les Spitfire sont restés en service jusque dans les années 1950.

Συνεχίστε την ανάγνωση →

Ντας βάφεν οπλοστάσιο 033 - PzKpfw V Πάνθηρας

Γουάφεν Άρσεναλ
Σειρά	Γουάφεν Άρσεναλ
Θέμα	Πάνθηρας – PzKpfw V – Sdkfz.171
Αναφορά	033

Υπογεγραμμένη τεκμηρίωση Γουάφεν Άρσεναλ la revue «Panther – Waffen Arsenal 033» .

Le Δεξαμενή πάνθηρα είναι ένα μεσαίο άρμα μάχης που χρησιμοποιήθηκε ευρέως από τον γερμανικό στρατό κατά τη διάρκεια του Β 'Παγκοσμίου Πολέμου, ξεκινώντας από τα μέσα του 1943. Σχεδιασμένο για να αντιμετωπίσει το σοβιετικό άρμα T-34, από το οποίο εμπνεύστηκε σε μεγάλο βαθμό, και να αντικαταστήσει τα Panzerkampfwagen III και Panzerkampfwagen IV, τελικά υπηρέτησε μαζί τους μέχρι το τέλος του πολέμου. Μέχρι μια διαταγή του Αδόλφου Χίτλερ, με ημερομηνία 27 Φεβρουαρίου 1944, ονομαζόταν PzKpfw V Panther και, στον κατάλογο του διατάγματος, ως Sd.Kfz. 171.

Συνεχίστε την ανάγνωση →

Θεάσεις : 767

Waffen-Άρσεναλ 032 - Messerschmitt Me 163 Komet

Γουάφεν Άρσεναλ
Σειρά	Γουάφεν Άρσεναλ
Θέμα	Messerschmitt μου 163
Αναφορά	032

Υπογεγραμμένη τεκμηρίωση Γουάφεν Άρσεναλ la revue «Messerschmitt Me 163 – Waffen Arsenal 032» .

Avant le début de la Seconde Guerre mondiale, Hellmuth Walter avait commencé à expérimenter l’utilisation de peroxyde d’hydrogène comme carburant pour divers moteurs. Ce produit était particulièrement bien adapté à la propulsion de fusées puisqu’il s’enflammait (en réalité, il se décompose seulement) en passant à travers un catalyseur métallique. Cela signifie qu’on pouvait réaliser un moteur avec seulement une pompe et un tube d’éjection rempli d’un filet métallique à mailles fines. L’instabilité de la combustion dans la chambre de combustion ne permettait cependant pas de réaliser des solutions à grande échelle suffisamment puissantes pour propulser un avion. Bien qu’un certain nombre de missiles et de dispositifs d’accélération par moteurs-fusées d’appoint fussent réalisés selon ce concept, tout avion basé sur ce principe se devait d’être extrêmement léger. Parallèlement, la consommation en carburant était tellement élevée que l’aéronef devait posséder un réservoir de grande taille. C’est là qu’Alexander Lippisch intervint. Il avait étudié pendant des années le principe des planeurs sans queue donc avec des ailes plus massives, pour lesquels il proposa plus tard d’utiliser les moteurs-fusées de Walter. Sans en avoir conçu le principe lui-même, son argumentation était qu’un avion au fuselage plus trapu et ramassé pouvait offrir un volume intérieur plus important tout en ayant une traînée aérodynamique comparable à celle d’un fuselage conventionnel. La combinaison du moteur de Walter et du planeur de Lippisch de grande taille offrait à l’Allemagne la possibilité de réaliser un puissant avion de chasse même s’il n’avait qu’une courte portée. Les études commencèrent sous l’auspice de l’institut allemand de recherche en matière de planeurs DFS (Deutsche Forschungsanstalt für Segelflug) puis passèrent ensuite chez Μέσερσμιτ.

Συνεχίστε την ανάγνωση →

Θεάσεις : 574

Γουάφεν Άρσεναλ
Σειρά	Γουάφεν Άρσεναλ
Θέμα	Τίγρη
Αναφορά	031

Υπογεγραμμένη τεκμηρίωση Γουάφεν Άρσεναλ το περιοδικό "Τίγρης – Βάφεν Άρσεναλ 031" .

Le Tiger I (Tigre), char d’assaut lourd allemand, en service de 1942 à 1945, est l’un des chars les plus connus de la Seconde Guerre mondiale, bien qu’il n’ait été que peu produit par rapport au T-34 soviétique ou au Sherman américain. Ce sont ses dimensions, ses lignes très carrées, sa résistance au combat, sa puissance ainsi que les équipages expérimentés l’ayant mené au feu qui ont marqué les esprits, notamment du fait de la propagande allemande. Son développement a commencé en 1937 et, quand il apparaît pour la première fois sur le front, le 29 août 1942, près de Léningrad, le Tigre I est le char techniquement le plus avancé, le mieux protégé et le plus puissant aligné par l’Axe, affichant une mobilité limitée mais exceptionnelle pour un engin qui fait plus de deux fois le poids de ses prédécesseurs et de la majorité de ses adversaires chenillés. Mais le char lourd, outre de sa production faible, a pâti tout au long de sa carrière de sa mécanique très fragile réduisant considérablement sa disponibilité au feu, de sa mise en œuvre opérationnelle rendue difficile par sa faible autonomie, souffrant également de son poids excessif. Construit à seulement 1 350 exemplaires, il n’a été que rarement endivisionné mais plutôt engagé dans des unités indépendantes.

Συνεχίστε την ανάγνωση →

Θεάσεις : 900

Οπλοστάσιο 029 - Αντιαρματικό Πυροβόλο 3,7 cm (Pak)

Γουάφεν Άρσεναλ
Σειρά	Γουάφεν Άρσεναλ
Θέμα	3,7 εκ. PaK 36
Αναφορά	029

Υπογεγραμμένη τεκμηρίωση Γουάφεν Άρσεναλ la revue «3,7 cm PaK 36 – Waffen Arsenal 029» .

Le Πακ 36 (Panzerabwehrkanone 36) était un canon anti-char allemand pouvant tirer des obus de 37 mm de calibre. Développé en 1936 par Rheinmetall, le Pak 36 apparut la même année durant la Guerre civile espagnole. Il devint la base des canons anti-char de nombreux pays pendant les premières années de la Seconde Guerre mondiale. Le KwK 36 L45 était le même canon, mais servait d’armement sur plusieurs chars de combat, notamment les modèles du début de la guerre, comme le Panzer III. Le PaK 36, étant une arme de petit calibre, devint rapidement dépassé dès la Campagne de l’Ouest de mai 1940. Les soldats allemand les trouvèrent plus qu’inutiles face à des chars lourds, comme le Matilda Mark II britannique, les Char B1 ou Somua S-35 français. Les médiocres performances du Pak 36 lui valurent le surnom de Heeresanklopfgerät ou “frappe-à-la-porte de l’armée”, comme le rapporte Antony Beevor dans son ouvrage sur la Bataille de Stalingrad1. Le ΠαΚ 36 άρχισε να αντικαθίσταται από το νέο 5 cm PaK 38 στις αρχές της δεκαετίας του 1940. Η προσθήκη κελυφών που περιβάλλονται από ένα στρώμα βολφραμίου πρόσθεσε λίγο στη διείσδυση θωράκισης του Pak 36. Όταν τα γερμανικά στρατεύματα αντιμετώπισαν για πρώτη φορά τα σοβιετικά T-34, το Pak 36 αποδείχθηκε εντελώς άχρηστο. Παρ 'όλα αυτά, το τυπικό αντιαρματικό πυροβόλο παρέμεινε για πολλές μονάδες. Τα πληρώματα του PaK 36 ήταν σε θέση να καταστρέψουν πολλά εχθρικά άρματα μάχης, αλλά για να το κάνουν, έπρεπε να είναι σε θέση να πυροβολήσουν στην πίσω θωράκιση του άρματος, η οποία απαιτούσε ατσάλινα νεύρα και δεν επέτρεπε δεύτερες ευκαιρίες.

Συνεχίστε την ανάγνωση →

Θεάσεις : 717

Γουάφεν Άρσεναλ
Σειρά	Γουάφεν Άρσεναλ
Θέμα	Flak 88mm
Αναφορά	027

Υπογεγραμμένη τεκμηρίωση Γουάφεν Άρσεναλ το περιοδικό "Flak 88mm – Waffen Arsenal 027".

Το κανόνι του 88 χιλ. désigne communément deux pièces d’artilleries allemande de la Seconde Guerre mondiale qui ont marqué les esprits, en particulier chez les tankistes. Elles équipèrent tous deux des blindés allemands dans la deuxième moitié de la guerre, dont le Tiger. La première, le Φλακ18 8,8cm et ses variantes, est une pièce à vocation antiaérienne d’une grande polyvalence, notamment l’utilisation antichar. Produite en grand nombre, c’est cette pièce qui sera à l’origine de la réputation du « 88 ». La seconde, le Pak43/1 8,8cm et ses variantes, apparaît en 1943 et est une pièce à vocation antichar, où elle est encore plus performante, mais n’est pas conçue pour tirer sur des avions. De fait moins polyvalente, et arrivée plus tard, elle fut bien moins produite que les pièces 8.8cm Flak. Ces deux pièces se sont fait remarquer par leur puissance de feu, leur cadence de tir élevée, leur grande capacité de pénétration, ces qualités étant soulignés par leur précision remarquable à l’époque. Elles sont si performantes dans leur utilisation terrestre qu’elles sont souvent confondues et nommées communément « 88 » par leurs adversaires, alors que les Allemands les appelaient plutôt « acht acht » (huit-huit).

Συνεχίστε την ανάγνωση →

Θεάσεις : 1153

Πανζερκαμπφουάγκεν VI Königstiger - Οπλικό Οπλοστάσιο 025

Γουάφεν Άρσεναλ
Σειρά	Γουάφεν Άρσεναλ
Θέμα	Panzerkampfwagen VI Königstiger
Αναφορά	025

Υπογεγραμμένη τεκμηρίωση Γουάφεν Άρσεναλ το περιοδικό "Panzerkampfwagen VI Königstiger – Waffen Arsenal 025" .

Le Πάντσερκαμπφβάγκεν VI Κωννιγκτίγκερ, ή Sd.Kfz. 182 Panzer VI ausf B Tiger II, με το παρατσούκλι Königstiger (Κόκκινη Τίγρη), ήταν ένα γερμανικό άρμα μάχης του Β 'Παγκοσμίου Πολέμου. Κατασκευασμένο σε 50 παραδείγματα για το μοντέλο πυργίσκου "Porsche", 439 παραδείγματα για το μοντέλο πυργίσκου "Henschel", αυτό το άρμα ήταν εξοπλισμένο με μια μεγάλη θωράκιση, ένα αντιαρματικό πυροβόλο που του έδινε τη δυνατότητα να θέσει εκτός δράσης όλα τα συμμαχικά άρματα σε υπηρεσία κατά τα τελευταία δύο χρόνια της σύγκρουσης, αλλά είχε τον ίδιο κινητήρα με το άρμα Panther Ως αποτέλεσμα, είχε χαμηλότερη αναλογία ισχύος προς βάρος, ήταν αργή και όχι πολύ κινητική, πολύ πεινασμένη για καύσιμα και έπρεπε να αλλάζει γραμμές πριν και μετά από οποιαδήποτε σιδηροδρομική μεταφορά.

Συνεχίστε την ανάγνωση →

Θεάσεις : 1674

Focke-Wulf Fw 190 - Οπλικά Οπλοστάσια 024

Γουάφεν Άρσεναλ
Εκδότη	Γουάφεν Άρσεναλ
Θέμα	Φόκε-Γουλφ Fw 190
Αναφορά	024

Υπογεγραμμένη τεκμηρίωση Γουάφεν Άρσεναλ το περιοδικό "Focke-Wulf Fw 190 – Waffen Arsenal 024".

Le Φόκε-Γουλφ Fw 190 Το Würger ήταν μονοθέσιο, μονοκινητήριο μαχητικό-βομβαρδιστικό που χρησιμοποιήθηκε από τη ναζιστική Γερμανία κατά τη διάρκεια του Β 'Παγκοσμίου Πολέμου, από το 1941 έως το 1945. Ποτέ δεν κατάφερε να αντικαταστήσει πλήρως το Μέσερσμιτ Bf 109 ως ο κύριος μαχητής της Luftwaffe, αν και ήταν ανώτερος από αυτήν. Παρήχθησαν περισσότερες από 20.000 μονάδες. Χάρη στην ευελιξία του που προέκυψε από μια αρθρωτή κατασκευή, δημιούργησε ένα μεγάλο αριθμό παράγωγων μοντέλων που του επέτρεψαν να αντικαταστήσει το Junkers Ju 87 (Stuka) ως αεροσκάφος υποστήριξης για χερσαίες δυνάμεις και το Messerschmitt Bf 110 ως βαρύ μαχητικό για την καταπολέμηση βομβαρδιστικών, όταν τα δύο τελευταία αεροσκάφη είχαν γίνει πολύ ευάλωτα για να συνεχίσουν να στέλνονται στη μάχη. Ήταν το πρώτο πραγματικό μαχητικό-βομβαρδιστικό της Luftwaffe.

Συνεχίστε την ανάγνωση →

Θεάσεις : 1187

Πανζερκαμπφφάγκεν 38(τ) - Οπλικό Άρσεναλ 023

Γουάφεν Άρσεναλ
Εκδότη	Γουάφεν Άρσεναλ
Θέμα	Panzerkampfwagen 38(t)
Αναφορά	023

Υπογεγραμμένη τεκμηρίωση Γουάφεν Άρσεναλ το περιοδικό "Panzerkampfwagen 38(t) – Waffen Arsenal 023" .

Le Panzerkampfwagen 38(t) (ce qui signifiait : « véhicule de combat blindé tchécoslovaque, modèle 1938 ») était le nom donné par les Allemands à un char d’assaut tchécoslovaque fabriqué dans les usines de chars Škoda qu’ils avaient mis au service de leur industrie de guerre durant l’année 1939 avant l’éclatement du confit. Le nom que lui donnait l’armée tchécoslovaque était LT vz. 38. Ce véhicule de combat blindé fut conçu par les Tchécoslovaques à partir de 1935. Il a eu du succès à l’exportation, avec 50 chars exportés vers l’Iran, 24 vers la Suisse et autant vers le Pérou. L’armée tchécoslovaque en commande 150, mais ceux-ci ne sont pas entrés en service avant l’occupation du pays par l’Allemagne en 1939. Les occupants allemands ont ordonné la poursuite de la production entre 1938 et 1942. Au total, lorsque la production cessa en juin 1942, 1411 Πάντσερ 38(t) (υποδείγματα Α έως Ζ) είχαν κατασκευαστεί.

Συνεχίστε την ανάγνωση →

Απόψεις : 633

Το οπλοστάσιο βάφεν 021 - Πάντσερκαμπφβάγκεν Skoda 35 t

Γουάφεν Άρσεναλ
Σειρά	Γουάφεν Άρσεναλ
Θέμα	Πάντσερκαμπφβάγκεν 35(t)
Αναφορά	021

Υπογεγραμμένη τεκμηρίωση Γουάφεν Άρσεναλ la revue «Πάντσερκαμπφβάγκεν 35(τ) – Βάφεν Άρσεναλ 021» .

Panzerkampfwagen 35(t) est le nom donné par les Allemands au char d’assaut tchécoslovaque LT vz 35. Le LT vz 35 est de conception classique pour la fin des années 30, avec un blindage riveté, une tourelle pour deux hommes, et le moteur à l’arrière. Il est armé d’un canon Škoda vz 34 de 37,2 mm manié par le chef de char, et de deux mitrailleuses de 7,92 mm, une coaxiale et une en casemate. Un moteur Škoda à six cylindres déploie 120 chevaux. Il se situe à l’arrière du char, avec la transmission à six vitesses ; les roues motrices sont les roues arrières. Le tank est porté par huit roues sur quatre essieux, avec une roue libre à l’avant. Détail original, la transmission et la direction sont assistés avec de l’air comprimé, ce qui permet au conducteur de moins se fatiguer. Cependant, ce mécanisme a posé des problèmes quand les Panzer 38(t) ont été déployés dans le froid extrême du front russe.

Συνεχίστε την ανάγνωση →

Απόψεις : 824

Ετήσια Αρχεία: 2011

Σπιτφάιρ – Βάφεν Άρσεναλ 036

Γουάφεν Άρσεναλ

Σπίτφαϊρ

Πάνθηρας – Γουαφέν Άρσεναλ 033

Γουάφεν Άρσεναλ

Πάνθηρας – PzKpfw V – Sdkfz.171

Me 163 – Βάφεν Άρσεναλ 032

Γουάφεν Άρσεναλ

Messerschmitt μου 163

Τίγρης – Βάφεν Άρσεναλ 031

Γουάφεν Άρσεναλ

Τίγρη

3,7 cm PaK 36 – Waffen Άρσεναλ 029

Γουάφεν Άρσεναλ

3,7 εκ. PaK 36

Νιφάδα 88mm – Βάφεν Άρσεναλ 027

Γουάφεν Άρσεναλ

Flak 88mm

Πανζερκαμπφφουάγκεν VI Königstiger – Οπλικό Οπλοστάσιο 025

Γουάφεν Άρσεναλ

Panzerkampfwagen VI Königstiger

Φοκ-Γουλφ Fw 190 – Οπλοστάσιο όπλων 024

Γουάφεν Άρσεναλ

Φόκε-Γουλφ Fw 190

024

Πανζερκαμπφφάγκεν 38(τ) – Οπλικό Άρσεναλ 023

Γουάφεν Άρσεναλ

Panzerkampfwagen 38(t)

Πανζερκαμπφφάγκεν 35(τ) – Γουαφέν Άρσεναλ 021

Γουάφεν Άρσεναλ

Πάντσερκαμπφβάγκεν 35(t)

021