Galeria zdjęć Grumman S2F-1 Tracker,
The Grumman S-2 Tracker (previously S2F prior to 1962) was the first purpose-built, single airframe anti-submarine warfare (ASW) aircraft to enter service with the U.S. Navy. Designed and initially built by Grumman, the Tracker was of conventional design with twin reciprocating propeller engines, a high wing and tricycle undercarriage. The type was exported to a number of navies around the world. Introduced in 1952, the Tracker and its E-1 Tracer derivative saw service in the U.S. Navy until the mid-1970s, and its C-1 Trader derivative until the mid-1980s, with a few aircraft remaining in service with other air arms into the 21st century. Argentina and Brazil are the last countries to still use the Tracker.
Źródła: Grumman S2F-1 Tracker na Wiki
Więcej informacji:
Grumman S-2 Tracker był dwusilnikowym samolotem napędzanym śmigłem przeznaczonym do zwalczania okrętów podwodnych (ASW). Był to pierwszy samolot tego typu, który łączył czujniki wykrywania i uzbrojenie w jednym płatowcu, dzięki czemu był bardziej wydajny i wszechstronny niż jego poprzednik, Grumman AF Guardian. Tracker wszedł do służby w Marynarce Wojennej Stanów Zjednoczonych w 1954 roku, a także był eksportowany do kilku innych krajów, w tym Kanady, Australii, Japonii i Argentyny. Tracker miał czteroosobową załogę, górnopłat, który można było złożyć do przechowywania na lotniskowcach, oraz trójkołowe podwozie. Wyposażony był w radar poszukiwawczy, detektor anomalii magnetycznych, sonobuoje oraz różnego rodzaju torpedy, bomby głębinowe i rakiety.
Tracker miał maksymalną prędkość 404 km/h, zasięg 1 400 km i pułap serwisowy 6 900 m. Tracker był produkowany w kilku wariantach, takich jak WF Tracer (później E-1 Tracer), który miał duży radom do wczesnego ostrzegania w powietrzu, oraz TF Trader (później C-1 Trader), który był używany do dostarczania lotniskowców na pokład. Tracker został wycofany z US Navy w 1976 roku, ale niektóre wersje pozostały w służbie innych sił powietrznych do 21 wieku.