Une documentatie signée Squadron signaal le livre «T-34 in Action – Squadron Signal SS2020» .
De T-34 is een middelgrote tank die in 1940 in dienst kwam bij het Rode Leger. In die tijd was het een opmerkelijke balans tussen de drie belangrijkste factoren die de kwaliteit van een pantservoertuig bepaalden, namelijk: vuurkracht, bescherming en mobiliteit. Dit succes maakte het een van de troeven van de Sovjet-Unie tegen de invasie van de Wehrmacht. Om dit tegen te gaan, zal het ook zijn tankontwerpbeleid moeten herzien door bijvoorbeeld de Panzer-V 'Panther' te ontwikkelen, die enkele van zijn technische kenmerken van de T-34 heeft geleend. Hoewel snel ingehaald door buitenlandse productie, zal de T-34 nog steeds in productie blijven van 1940 tot 1958, met een totaal van geproduceerde eenheden geschat op 84.070 exemplaren, waardoor het de op een na meest geproduceerde tank aller tijden is, net achter zijn opvolgers, de T-54 en T-55.
Descendant des chars rapides BT conçus par l’équipe de I. Kochkine à Kharkov, le T-34 introduisait de nombreuses innovations technologiques, comme l’utilisation d’un moteur diesel en alliage d’aluminium, des chenilles larges, et des plaques de blindage inclinées sur tout le pourtour. Il n’était pas exempt de défauts, au demeurant, avec par exemple sa tourelle biplace et son manque de matériel de transmission, qui rendait son emploi tactique assez primaire, et provoquait de nombreuses pertes, mais aussi une fiabilité mécanique discutable. Mais comme son équivalent américain le Sherman M4, il montra une capacité d’évolution certaine, et surtout une facilité de construction qui le rendait disponible en très grand nombre, ce qui lui assura une longévité exceptionnelle, 27 pays l’utilisant encore en 1996. Son influence sur le développement des chars de combat fut aussi certaine, car il est souvent considéré comme un des chars ayant servi à définir le concept de char de bataille principal.
Bron: T-34 op Wikipedia
