
Wydawnictwo Militaria | |
|---|---|
| Serie | Wydawnictwo Militaria |
| Sujet | SIG 33 op Panzer I/II/II |
| Ref | 247 |
Une documentatie signée Wydawnictwo Militaria het boek "SIG 33 – Wydawnictwo 247".
De SIG 33 est un canon mis au point en Allemagne dans les années 1920, 1930 et 1940. Il fut mis en service à partir de 1933 et délaissé après la Seconde Guerre mondiale. N’ayant pas réussi à le rendre plus léger, les techniciens essayèrent de le rendre plus maniable en l’installant sur des châssis chenillés déclassés, avec plus ou moins de succès. D’abord installé sur le Panzer I, il s’avéra rapidement que le moteur de celui-ci était trop faible pour propulser le SIG 33. Des conversions sur châssis de PzKpfw II, 38 (t) surnommé Bizon, Lorraine tankette en PzKpfw III waren effectiever. Een andere evolutie was de invoering van velgen uitgerust met rubberen banden die tractie door vrachtwagens of halfrupsvoertuigen mogelijk maakten. Sommige velgen werden voorzien van houten spaken, waardoor de koets wat lichter werd. Hij werd gevonden in de houwitsercompagnie (13e compagnie) van het infanteriebataljon en ingedeeld bij het 4e peloton waarvan de sterkte van één officier, vijf onderofficieren en drieëndertig artilleristen verantwoordelijk was voor de uitvoering en verplaatsing van de 2 SIG's. Elke houwitser werd gesleept door een team van zes paarden onder leiding van drie soldaten. Het andere deel van de bemanning werd aan de voorkant van het kanon gedragen. Het overige personeel was verantwoordelijk voor de bescherming, het doorgeven van verzoeken om ondersteuning, het ontvangen van bevelen en het aanpassen van de brand, evenals administratieve en ondersteunende opdrachten. De kwaliteit van de training stelde de infanterie-eenheid vaak in staat om de informatie te beheren en effectief door te geven aan het hogere echelon. Tegen de zomer van 1941 was de Wehrmacht uitgerust met een vloot van 867 SIG 33 zware infanteriekanonnen.
Bron: Wikipedia
Zie ook:
Aantal keren bekeken: 630









