Piper L-4 Grasshopper – Zdjęcia & Video

Piper opracował wariant wojskowy ("Wszystko, co musieliśmy zrobić", Bill Jr. jest cytowany jako powiedzenie, "był farby Cub oliwa drab do produkcji samolotu wojskowego"), różnie oznaczone jako O-59 (1941), L-4 (po kwietniu 1942) i NE (US Navy). ten L-4 Konik polny był mechanicznie identyczny z J-3 cywilnych Cub, ale wyróżniał się wykorzystaniem świetlik szklarni plexiglas i tylne okna dla lepszej widoczności, podobnie jak Taylorcraft L-2 i Aeronca L-3 również w użyciu z sił zbrojnych USA. Przewożenie jednego pilota i bez pasażera, Prędkość maksymalna L-4 wynosi 137 km/h, prędkość przelotowa 121 km/h, pułap serwisowy 3658 m n.p.m., prędkość postojowa 38 mph (61 km/h), wytrzymałość na trzy godziny i zasięg 362 km. Około 5413 L-4 wyprodukowano dla sił amerykańskich, w tym 250 zbudowanych dla US Navy w ramach kontraktu jako NE-1 i NE-2.

Źródła: Piper L-4 Grasshopper na Wikipedii

The Piper L-4 Grasshopper was a light aircraft used by the US Army Air Forces during World War II for various roles such as reconnaissance, artillery spotting, liaison and courier service. It was derived from the civilian Piper J3 Cub, a popular and simple design that had good low-speed handling and short-field performance. The Grasshopper had a Continental O-170 engine that produced 65 horsepower, and could fly at a maximum speed of 85 mph and a range of 190 miles.
The Grasshopper was one of the most widely used light aircraft of the war, with almost 6,000 units procured by the USAAF. Some Grasshoppers were modified with bazookas or rockets to attack enemy tanks and vehicles, earning them the nickname “Rosie the Rocketeer”. The Grasshopper was also involved in the Allied invasion of North Africa in 1942, where it provided valuable support to the ground forces. The Piper L-4 Grasshopper was a versatile and reliable aircraft that proved its worth in many theaters of war.