Royal Aircraft Factory S.E.5 – Zdjęcia i film

Galeria zdjęć Królewska Fabryka Samolotów S.E.5, The Royal Aircraft Factory S.E.5 was a British biplane fighter aircraft of the First World War. It was developed by the Royal Aircraft Factory by a team consisting of Henry Folland, John Kenworthy and Major Frank Goodden. It was one of the fastest aircraft of the war, while being both stable and relatively manoeuvrable. According to aviation author Robert Jackson, the S.E.5 was: “the nimble fighter that has since been described as the ‘Spitfire of World War One'”.

Źródła: Royal Aircraft Factory S.E.5 na Wiki

Royal Aircraft Factory S.E.5 – brytyjski dwupłatowy samolot myśliwski z okresu I wojny światowej. Został zaprojektowany przez Henry'ego Follanda, Johna Kenworthy'ego i majora Franka Gooddena z Królewskiej Fabryki Samolotów w Farnborough. Był to jeden z najszybszych samolotów wojny, a przy tym stabilny i stosunkowo zwrotny. Według Roberta Jacksona, autora książek o tematyce lotniczej, S.E.5 był "zwinnym myśliwcem, który prawdopodobnie nigdy nie został prześcignięty pod względem wszechstronności osiągów, jakości prowadzenia i właściwości lotnych".
S.E.5 został opracowany na podstawie wcześniejszych projektów Royal Aircraft Factory, takich jak B.E.2 i F.E.2. Zastosowano w nim nowy silnik Hispano-Suiza 8 o mocy 150 KM (112 kW), który zapewniał prędkość maksymalną około 138 mph (222 km/h). S.E.5 miał również mocną konstrukcję, która mogła wytrzymać duże przeciążenia i umożliwić nurkowanie z dużą prędkością. S.E.5 był uzbrojony w zsynchronizowany karabin maszynowy Vickers kalibru .303 cala (7,7 mm) na lewej burcie kadłuba i działko Lewis kalibru .303 cala (7,7 mm) na zamontowanym na górnym skrzydle, które można było wystrzelić pod kątem, aby uniknąć śmigła.
S.E.5 wszedł do służby w Royal Flying Corps (RFC) w marcu 1917 roku i wkrótce okazał się skutecznym myśliwcem i popularnym wierzchowcem dla wielu brytyjskich asów, takich jak Albert Ball, James McCudden, Edward Mannock i Billy Bishop. S.E.5 służył również w Royal Naval Air Service (RNAS) i kilku innych alianckich siłach powietrznych, takich jak Francja, Belgia, Włochy i Stany Zjednoczone. Do końca wojny zbudowano 5265 egzemplarzy S.E.5 przez sześciu producentów: Austin Motors, Air Navigation and Engineering Company, Curtiss Aeroplane Company, Martinsyde, Vickers i Wolseley Motor Company.
S.E.5 pozostawał w służbie jeszcze długo po zawieszeniu broni, które zakończyło wojnę w listopadzie 1918 roku. Niektóre z nich zostały przerobione na samoloty cywilne lub szkolno-treningowe, podczas gdy inne były używane do celów eksperymentalnych. Ostatnie s.e.5 zostały wycofane przez RAF w 1926 roku.