Haubica M198 – Zdjęcia & wideo

Tthe Haubica M198 to średniej wielkości, holowany element artylerii 155 mm, opracowany do służby w United States Army and Marine Corps. Został zamówiony jako zamiennik haubicy M114 155 mm z czasów II wojny światowej. Został zaprojektowany i prototypowany w Rock Island Arsenal w 1969 roku z testami ogniowymi rozpoczynającymi się w 1970 roku i wszedł do pełnej produkcji w 1978 roku. Wszedł do służby w 1979 roku i od tego czasu wyprodukowano i oddano do użytku 1 600 sztuk.

Źródła: Haubica M198 na Wikipedii

Haubica M198 to średniej wielkości, holowana artyleria, opracowana do służby w Armii Stanów Zjednoczonych i Korpusie Piechoty Morskiej. Został zamówiony jako następca haubicy M114 155 mm z okresu II wojny światowej. Został zaprojektowany i prototypowany w Rock Island Arsenal w 1969 roku, a testy wypalania rozpoczęły się w 1970 roku i wszedł do pełnej produkcji w 1978 roku. Wszedł do służby w 1979 roku i od tego czasu wyprodukowano 1 600 sztuk. M198 został zastąpiony w służbie amerykańskiej i australijskiej przez haubicę M777.
Haubica M198 155 mm waży mniej niż 16 000 funtów (7 300 kg), co pozwala na zrzucenie jej na spadochronie lub transport przez CH-53E Super Stallion lub CH-47 Chinook. M198 jest holowany przez 5-tonową ciężarówkę, która służy do przewozu 9-osobowej załogi z zapasami i amunicją. Rura pistoletu może być obracana nad nogami haubicy, aby zmniejszyć jej długość, choć wymaga to usunięcia hamulca wylotowego lub pozostawienia w pozycji strzelania w celu szybszego rozmieszczenia. Podczas strzelania broń jest opuszczana na płytę podstawy, a nie zakotwiczona do ziemi, co pozwala na szybkie rozmieszczenie. Zamek jest obsługiwany ręcznie za pomocą mechanizmu śrubowego, który spoczywa nisko w ergonomicznej pozycji.
M198 strzela amunicją oddzielną (nieutrwaloną) i może być ładowany różnymi materiałami pędnymi i pociskami. Skuteczny zasięg wynosi 18,1 km przy strzelaniu standardowymi pociskami, który wzrasta do 30 kilometrów przy strzelaniu pociskami wspomaganymi rakietami i amunicją kierowaną. Dzięki modyfikacji kalibru 52 zasięg może przekroczyć 40 kilometrów. System uzbrojenia wymaga 9-osobowej załogi i jest zdolny do strzelania z maksymalną szybkością czterech pocisków na minutę, przy dwóch trwałych.
M198 został rozmieszczony w oddzielnych jednostkach artylerii polowej na poziomie korpusu i armii, a także w batalionach artylerii dywizji lekkich i powietrznodesantowych. Zapewniał wsparcie ogniowe artylerii polowej dla wszystkich organizacji Marine Air-Ground Task Force do czasu przyjęcia haubicy M777.