de Havilland Mosquito – Zdjęcia & Video

Tthe de Havilland DH.98 Komar Był brytyjskim dwusilnikowym, wielozadaniowym samolotem bojowym. Załoga dwóch, pilot i nawigator, siedział obok siebie. Służył w czasie II wojny światowej i po jej zakończeniu. Był to jeden z niewielu operacyjnych samolotów frontowych epoki zbudowanych prawie w całości z drewna i nazywany był Drewnianym Cudem. Mosquito był również znany pieszczotliwie jako "Mossie" dla swoich załóg. Pierwotnie pomyślany jako nieuzbrojony szybki bombowiec, Mosquito został przystosowany do ról, w tym niskiej i średniej wysokości w ciągu dnia taktycznego bombowca, bombowiec nocny na dużych wysokościach, pionier, myśliwiec dzień lub noc, myśliwiec-bombowiec, intruz, morski samolot szturmowy i szybki samolot foto-zwiadowczy. Był również używany przez British Overseas Airways Corporation (BOAC) jako szybki transport do przewozu małych ładunków o wysokiej wartości do i z krajów neutralnych, przez przestrzeń powietrzną kontrolowaną przez wroga. Jeden pasażer mógł jeździć w zatoce bombowej samolotu, gdy został przystosowany do tego celu.

Źródła: de Havilland Mosquito na Wikipedii

De Havilland Mosquito – brytyjski wielozadaniowy samolot bojowy, który służył w czasie II wojny światowej i okresu powojennego. Był to jeden z najbardziej wszechstronnych i udanych projektów samolotów wojny, łączący dużą prędkość, duży zasięg i doskonałe osiągi w różnych rolach. Mosquito został wykonany głównie z drewna, dzięki czemu zyskał przydomek "The Wooden Wonder". Przez Niemców znany był również jako "Drewniany Terror", a jego załogi "Szczęśliwy Komar".
Mosquito został pomyślany jako szybki, nieuzbrojony bombowiec, który może wyprzedzić wrogie myśliwce. Został zaprojektowany przez Geoffreya de Havillanda i jego zespół z de Havilland Aircraft Company. Pierwszy prototyp został oblatany w listopadzie 1940 roku i wszedł do służby w Royal Air Force (RAF) w 1941 roku. Mosquito okazał się bardzo elastycznym samolotem, zdolnym do wykonywania misji takich jak bombardowanie, rozpoznanie, walki nocne, myśliwiec-bombowiec, przeciwokrętowy, odnajdywanie ścieżek i mapowanie zdjęć. Operował również z innymi alianckimi siłami powietrznymi, takimi jak United States Army Air Forces (USAAF), Royal Canadian Air Force (RCAF), Royal Australian Air Force (RAAF) i Royal New Zealand Air Force (RNZAF).
Mosquito był napędzany dwoma silnikami Rolls-Royce Merlin, które dawały mu prędkość maksymalną ponad 400 mph (640 km / h). Miał rozpiętość skrzydeł 54 stóp 2 cali (16,51 m) i długość 41 stóp 2 cali (12,55 m). Mógł przenosić ładunek bomb do 4 000 funtów (1 800 kg) lub cztery działka 20 mm i cztery karabiny maszynowe 0,303 cala (7,7 mm) w nosie. Mosquito miał dwuosobową załogę: pilota i nawigatora/lotnika bombowego/strzelca. Mosquito miał zasięg do 1 500 mil (2 400 km) z zewnętrznymi zbiornikami paliwa.
Mosquito odegrał istotną rolę w wielu operacjach podczas wojny, takich jak nalot na Berlin w styczniu 1943 r., atak na siedzibę Gestapo w Kopenhadze w marcu 1945 r. i zatopienie niemieckiego pancernika Tirpitz w listopadzie 1944 r. Mosquito wykonywał również śmiałe ataki na niskim poziomie na cele wroga, takie jak mosty, linie kolejowe, fabryki i statki. Mosquito był chwalony przez wiele wybitnych postaci, takich jak Winston Churchill, który nazwał go "pięknym samolotem" i Hermann Göring, który powiedział, że uczynił go "zielonym i żółtym z zazdrości". Mosquito był również podziwiany przez pilotów i załogi, którzy docenili jego szybkość, zwinność i niezawodność.
Mosquito pozostał w służbie do końca 1950 roku, kiedy został zastąpiony przez samoloty z napędem odrzutowym. Łącznie zbudowano 7 781 komarów w Wielkiej Brytanii, Kanadzie i Australii. Wiele komarów zostało zachowanych lub odrestaurowanych po wojnie, a niektóre nadal latają. Mosquito jest powszechnie uważany za jeden z największych samolotów wszechczasów i arcydzieło inżynierii i projektowania.