Royal Aircraft Factory S.E.5 – Foto's &Video

Fotogalerij van een Koninklijke Vliegtuigfabriek S.E.5, The Royal Aircraft Factory S.E.5 was a British biplane fighter aircraft of the First World War. It was developed by the Royal Aircraft Factory by a team consisting of Henry Folland, John Kenworthy and Major Frank Goodden. It was one of the fastest aircraft of the war, while being both stable and relatively manoeuvrable. According to aviation author Robert Jackson, the S.E.5 was: “the nimble fighter that has since been described as the ‘Spitfire of World War One'”.

Bron: Royal Aircraft Factory S.E.5 op Wiki

De Royal Aircraft Factory S.E.5 was een Brits tweedekker jachtvliegtuig uit de Eerste Wereldoorlog. Het werd ontworpen door Henry Folland, John Kenworthy en majoor Frank Goodden van de Royal Aircraft Factory in Farnborough. Het was een van de snelste vliegtuigen van de oorlog, terwijl het zowel stabiel als relatief wendbaar was. Volgens luchtvaartauteur Robert Jackson was de S.E.5: "de wendbare jager die waarschijnlijk nooit is overtroffen voor pure veelzijdigheid van prestaties, rijkwaliteit en vliegeigenschappen."
De S.E.5 is ontwikkeld op basis van eerdere ontwerpen van Royal Aircraft Factory, zoals de B.E.2 en de F.E.2. Het gebruikte een nieuwe 150 pk (112 kW) Hispano-Suiza 8 een V8-motor die het een topsnelheid van ongeveer 138 mph (222 km / h) gaf. De S.E.5 had ook een sterke structuur die bestand was tegen hoge g-krachten en duiken met hoge snelheden mogelijk maakte. De S.E.5 was bewapend met een gesynchroniseerd .303 in (7,7 mm) Vickers machinegeweer aan bakboordzijde van de romp en een .303 in (7,7 mm) Lewis-kanon op een Foster-montage op de bovenste vleugel, die onder een hoek kon worden afgevuurd om de propeller te vermijden.
De S.E.5 kwam in maart 1917 in dienst bij het Royal Flying Corps (RFC) en bleek al snel een effectieve jager en een populaire mount voor veel Britse azen, zoals Albert Ball, James McCudden, Edward Mannock en Billy Bishop. De S.E.5 diende ook bij de Royal Naval Air Service (RNAS) en verschillende andere geallieerde luchtmachten, zoals Frankrijk, België, Italië en de Verenigde Staten. Tegen het einde van de oorlog waren er 5.265 S.E.5's gebouwd door zes fabrikanten: Austin Motors, Air Navigation and Engineering Company, Curtiss Aeroplane Company, Martinsyde, Vickers en Wolseley Motor Company.
De S.E.5 bleef in dienst tot ver na de wapenstilstand die de oorlog in november 1918 beëindigde. Sommige werden omgebouwd tot burgervliegtuigen of trainers, terwijl andere werden gebruikt voor experimentele doeleinden. De laatste operationele S.E.5's werden in 1926 door de RAF buiten dienst gesteld.