Martin Marietta X-24 – Foto's & Video's

De Martin Marietta X-24 was an American experimental aircraft developed from a joint United States Air Force-NASA program named PILOT (1963–1975). It was designed and built to test lifting body concepts, experimenting with the concept of unpowered reentry and landing, later used by the Space Shuttle. Originally built as the X-24A, the aircraft was later rebuilt as the X-24B. The X-24 was drop launched from a modified B-52 Stratofortress at high altitudes before igniting its rocket engine; after expending its rocket fuel, the pilot would glide the X-24 to an unpowered landing.

Bron: Martin Marietta X-24 op Wikipedia

De Martin Marietta X-24 was een opmerkelijk experimenteel vliegtuig dat de haalbaarheid testte van het opheffen van lichaamsontwerpen voor terugkeer en landing. Heflichamen zijn voertuigen die lift genereren vanuit hun vorm in plaats van vanuit vleugels. De X-24 maakte deel uit van een gezamenlijk programma tussen de Amerikaanse luchtmacht en NASA, genaamd PILOT, dat liep van 1963 tot 1975. Het programma was gericht op het onderzoeken van de mogelijkheid om een ruimtevaartuig uit een baan om de aarde te brengen en het als een vliegtuig op een vooraf bepaalde locatie te laten landen.
De X-24 had twee versies: de X-24A en de X-24B. De X-24A was een dikke, korte druppelvorm met verticale vinnen voor controle. Het maakte zijn eerste glijvlucht in 1969 en zijn eerste gemotoriseerde vlucht in 1970. Het werd gelanceerd vanaf een aangepaste B-52 bommenwerper op grote hoogte en gleed naar beneden of gebruikte zijn raketmotor om hoger te klimmen voordat het naar beneden gleed. De X-24A vloog 28 keer met snelheden tot Mach 1.6 en hoogtes tot 71.400 voet.
De X-24B was een aangepaste versie van de X-24A met een meer gestroomlijnde vorm die leek op een vliegende flatiron. Het had een afgeronde bovenkant, een platte bodem en een dubbele deltaplanvorm die eindigde in een puntige neus. Het had ook een grotere verticale vin en kleinere horizontale stabilisatoren. De X-24B maakte zijn eerste vlucht in 1973 en vloog 36 keer met snelheden tot Mach 1,76 en hoogtes tot 74.130 voet. Het demonstreerde het vermogen om een niet-aangedreven landing uit te voeren na het bereiken van snelheden van Mach 5.
De X-24 was een belangrijke voorloper van de Space Shuttle, omdat het bewees dat een vleugelloos voertuig de atmosfeer opnieuw kon binnendringen en veilig en nauwkeurig kon landen. De gegevens en ervaring opgedaan met de X-24 vluchten werden gebruikt om de Space Shuttle orbiter te ontwerpen en te testen. De X-24 maakte ook de weg vrij voor toekomstige herbruikbare ruimtevaartuigconcepten.