Northrop YF-17 Cobra – Φώτο & Βίντεο

Teh Northrop YF-17 (με το παρατσούκλι "Cobra") ήταν ένα πρωτότυπο ελαφρύ μαχητικό αεροσκάφος σχεδιασμένο για το πρόγραμμα αξιολόγησης τεχνολογίας ελαφρών μαχητικών (LWF) της Πολεμικής Αεροπορίας των Ηνωμένων Πολιτειών. Το LWF ξεκίνησε επειδή πολλοί στην κοινότητα των μαχητικών πίστευαν ότι αεροσκάφη όπως το F-15 Eagle ήταν πολύ μεγάλα και ακριβά για πολλούς ρόλους μάχης. Το YF-17 ήταν το αποκορύφωμα μιας μακράς σειράς σχεδίων της Northrop, ξεκινώντας με το N-102 Fang το 1956, συνεχίζοντας μέσω της οικογένειας F-5.

Teh Νόρθροπ YF-17 Κόμπρα was a prototype fighter aircraft developed by Northrop Corporation in the 1970s. It was one of the contenders in the Lightweight Fighter (LWF) program, which aimed to produce a smaller and cheaper alternative to the F-15 Eagle. The YF-17 lost the competition to the General Dynamics YF-16, but it was later developed into the F/A-18 Hornet for the US Navy and Marine Corps.
Το YF-17 σχεδιάστηκε ως δικινητήριο, μονοθέσιο, υπερηχητικό μαχητικό με ψηλά τοποθετημένη πτέρυγα και διπλά πτερύγια ουράς. Είχε μια ημι-μονοκόκ άτρακτο με ένα μικτό σχήμα φτερού-σώματος που μείωσε την αντίσταση και αύξησε την άνωση. Η πτέρυγα είχε επεκτάσεις αιχμής που βελτίωναν την ευελιξία και τη σταθερότητα σε υψηλές γωνίες επίθεσης. Οι κινητήρες τοποθετήθηκαν κοντά στην άτρακτο για να μειώσουν τη διατομή του ραντάρ και την υπέρυθρη υπογραφή. Το πιλοτήριο ήταν εξοπλισμένο με head-up display, οθόνη πολλαπλών λειτουργιών και σύστημα hands-on-throttle-and-stick (HOTAS).
Το YF-17 ήταν οπλισμένο με ένα πυροβόλο M61 Vulcan των 20 χιλιοστών και τέσσερα σκληρά σημεία κάτω από την πτέρυγα για τη μεταφορά πυραύλων αέρος-αέρος, βομβών ή δεξαμενών καυσίμων. Είχε επίσης δύο ράγες για πυραύλους Sidewinder. Το YF-17 είχε μέγιστη ταχύτητα Mach 2.0, ακτίνα μάχης 460 μίλια και ανώτατο όριο υπηρεσίας 50.000 πόδια. Τροφοδοτούνταν από δύο στροβιλοκινητήρες General Electric YJ101, καθένας από τους οποίους παρήγαγε 15.000 λίβρες ώσης.
Το YF-17 πέταξε για πρώτη φορά στις 9 Ιουνίου 1974 και ολοκλήρωσε τις πτητικές δοκιμές του το 1976. Επέδειξε ανώτερη απόδοση και ευελιξία σε σχέση με το YF-16 σε ορισμένες πτυχές, όπως ο ρυθμός στροφής, η επιτάχυνση και η γωνία επίθεσης. Ωστόσο, το YF-16 είχε καλύτερη εμβέλεια, ωφέλιμο φορτίο και ηλεκτρονικά συστήματα και ήταν φθηνότερο στην παραγωγή. Η Πολεμική Αεροπορία των ΗΠΑ επέλεξε το YF-16 ως νικητή του προγράμματος LWF τον Ιανουάριο του 1975.
The YF-17 was not abandoned, however. The US Navy was interested in adopting a new fighter to replace its aging F-4 Phantom II and A-7 Corsair II fleets. The Navy wanted a twin-engine fighter with better endurance and carrier suitability than the YF-16. Northrop teamed up with McDonnell Douglas to modify the YF-17 for naval use. The resulting aircraft was designated as the F/A-18 Hornet, which entered service in 1983 and became one of the most successful fighters in history.