Martin Marietta X-24 – Φώτο &; Βίντεο

Teh Μάρτιν Μαριέτα X-24 was an American experimental aircraft developed from a joint United States Air Force-NASA program named PILOT (1963–1975). It was designed and built to test lifting body concepts, experimenting with the concept of unpowered reentry and landing, later used by the Space Shuttle. Originally built as the X-24A, the aircraft was later rebuilt as the X-24B. The X-24 was drop launched from a modified B-52 Stratofortress at high altitudes before igniting its rocket engine; after expending its rocket fuel, the pilot would glide the X-24 to an unpowered landing.

Πηγή: Μάρτιν Μαριέτα X-24 στη Βικιπαίδεια

Το Martin Marietta X-24 ήταν ένα αξιόλογο πειραματικό αεροσκάφος που δοκίμασε τη σκοπιμότητα της ανύψωσης σχεδίων αμαξώματος για επανείσοδο και προσγείωση. Τα ανυψωτικά σώματα είναι οχήματα που παράγουν ανύψωση από το σχήμα τους και όχι από φτερά. Το X-24 ήταν μέρος ενός κοινού προγράμματος μεταξύ της Πολεμικής Αεροπορίας των Ηνωμένων Πολιτειών και της NASA, με το όνομα PILOT, που διήρκεσε από το 1963 έως το 1975. Το πρόγραμμα είχε ως στόχο να διερευνήσει τη δυνατότητα επιστροφής ενός διαστημικού σκάφους από την τροχιά και την προσγείωσή του σαν αεροπλάνο σε μια προκαθορισμένη τοποθεσία.
Το X-24 είχε δύο εκδόσεις: το X-24A και το X-24B. Το X-24A ήταν ένα παχύ, κοντό σχήμα δάκρυ με κάθετα πτερύγια για έλεγχο. Έκανε την πρώτη του πτήση ολίσθησης το 1969 και την πρώτη μηχανοκίνητη πτήση το 1970. Εκτοξεύτηκε από ένα τροποποιημένο βομβαρδιστικό B-52 σε μεγάλα υψόμετρα και είτε γλίστρησε προς τα κάτω είτε χρησιμοποίησε τον πυραυλοκινητήρα του για να ανέβει ψηλότερα πριν γλιστρήσει προς τα κάτω. Το X-24A πέταξε 28 φορές με ταχύτητες έως 1,6 Mach και υψόμετρα έως 71.400 πόδια.
Το X-24B ήταν μια τροποποιημένη έκδοση του X-24A με ένα πιο αεροδυναμικό σχήμα που μοιάζει με ιπτάμενο σίδερο. Είχε στρογγυλεμένη κορυφή, επίπεδο πυθμένα και διπλή κάτοψη δέλτα που κατέληγε σε μυτερή μύτη. Είχε επίσης μεγαλύτερο κατακόρυφο πτερύγιο και μικρότερους οριζόντιους σταθεροποιητές. Το X-24B έκανε την πρώτη του πτήση το 1973 και πέταξε 36 φορές με ταχύτητες έως 1,76 Mach και υψόμετρα έως 74.130 πόδια. Επέδειξε την ικανότητα να εκτελεί μια μη τροφοδοτούμενη προσγείωση αφού φτάσει ταχύτητες Mach 5.
Το X-24 ήταν ένας σημαντικός πρόδρομος του διαστημικού λεωφορείου, καθώς απέδειξε ότι ένα όχημα χωρίς πτερύγια θα μπορούσε να εισέλθει ξανά στην ατμόσφαιρα και να προσγειωθεί με ασφάλεια και ακρίβεια. Τα δεδομένα και η εμπειρία που αποκτήθηκαν από τις πτήσεις X-24 χρησιμοποιήθηκαν για το σχεδιασμό και τη δοκιμή του διαστημικού λεωφορείου σε τροχιά. Το X-24 άνοιξε επίσης το δρόμο για μελλοντικές ιδέες επαναχρησιμοποιήσιμων διαστημικών σκαφών.