Boulton Paul Defiant – Zdjęcia & Video

Tthe Boulton Paul Wyzywający was a British interceptor aircraft that served with the Royal Air Force (RAF) during World War II. The Defiant was designed and built by Boulton Paul Aircraft as a “turret fighter”, without any forward-firing guns, a concept successfully used in the First World War-era Bristol F.2 Fighter and also implemented by the Royal Navy’s Blackburn Roc. In combat, the Defiant was found to be reasonably effective at its intended task of destroying bombers but was vulnerable to the Luftwaffe’s more manoeuvrable, single-seat Messerschmitt Bf 109 fighters. The lack of forward-firing armament proved to be a great weakness in daylight combat and its potential was realised only when it was converted to night fighting. It was supplanted in the night fighter role by the Bristol Beaufighter and de Havilland Mosquito. The Defiant found use in gunnery training, target towing, electronic countermeasures and air-sea rescue. Among RAF pilots it had the nickname “Daffy”.

Źródła: Boulton Paul Defiant na Wikipedii

Boulton Paul Defiant – brytyjski samolot myśliwski, który brał udział w walkach w początkowej fazie II wojny światowej. Został zaprojektowany jako "myśliwiec wieżowy", co oznacza, że miał czterodziałową wieżę zamontowaną za pilotem, zamiast stałych dział strzelających do przodu. Chodziło o to, aby Defiant mógł atakować wrogie bombowce pod dowolnym kątem, bez konieczności manewrowania na pozycji strzeleckiej. Defiant był również wyposażony w chowane podwozie i śmigło o zmiennym skoku, co poprawiło jego osiągi i sterowność.
Defiant został oblatany w sierpniu 1937 roku, a w grudniu 1939 roku wszedł do służby w Royal Air Force. Początkowo odnosił pewne sukcesy w walce z niemieckimi bombowcami podczas bitwy o Francję i bitwy o Anglię, ponieważ piloci wroga byli zaskoczeni jego nietypowym uzbrojeniem i często mylili go z Hurricane'em. Wkrótce jednak Defiant okazał się podatny na ataki zwrotniejszych i szybszych myśliwców jednomiejscowych, takich jak Messerschmitt Bf 109 i Focke-Wulf Fw 190. Wieża Defianta miała ograniczony obrót i elewację, a jej masa i opór powietrza zmniejszały prędkość i manewrowość samolotu. Defiant nie posiadał również dział strzelających do przodu, co utrudniało walkę powietrzną z innymi myśliwcami.
W wyniku słabych osiągów jako myśliwiec dzienny, Defiant został wycofany ze służby na froncie w połowie 1941 roku i przydzielony do roli myśliwców nocnych i szkoleniowych. Był również używany do ratownictwa powietrzno-morskiego, holowania celów, walki elektronicznej i operacji specjalnych. Defiant został ostatecznie wycofany ze służby w 1945 roku, zastąpiony przez bardziej zaawansowane samoloty, takie jak Mosquito i Beaufighter. Defiant był jednym z niewielu brytyjskich samolotów, których głównym uzbrojeniem była wieża i chociaż nie spełnił pokładanych w nim nadziei, odegrał znaczącą rolę we wczesnej wojnie powietrznej nad Europą.