Curtiss N-9H – Φώτο & Βίντεο

Συλλογή φωτογραφιών ενός Κέρτις N-9H, The Curtiss N-9 was a floatplane variant of the Curtiss JN-4 “Jenny” military trainer used during World War I by the United States Navy.

Πηγή: Κέρτις N-9H σε Wiki

The Curtiss N-9H was a seaplane trainer and bomber aircraft used by the United States Navy during World War I. It was a modified version of the Curtiss Model N, which was a land-based biplane powered by a 90-100 hp Curtiss OX inline engine. The N-9H had a single large central pontoon and two small wingtip floats, which increased its weight and drag. To compensate for this, the wingspan was extended by ten feet, the fuselage was lengthened, the tail surfaces were enlarged, and stabilizing fins were added on top of the upper wing. The N-9H also had a more powerful 150 hp Hispano-Suiza engine, manufactured under license by Wright-Martin.
Το N-9H ήταν το πρώτο αμερικανικό ναυτικό αεροσκάφος που ενσωμάτωσε δεδομένα αεροδυναμικής σήραγγας απευθείας στο σχεδιασμό του, κάτι που έγινε στο Ινστιτούτο Τεχνολογίας της Μασαχουσέτης. Το N-9H αποδείχθηκε αξιόπιστο και ευέλικτο εκπαιδευτή, ικανό να εκτελεί βρόχους και άλλους ελιγμούς. Χρησίμευσε επίσης ως πλατφόρμα για την ανάπτυξη επιχειρήσεων αεροσκαφών επί πλοίων, όπως εκτοξεύσεις καταπέλτη και προσγειώσεις καταστρώματος. Περισσότερα από 560 N-9 κατασκευάστηκαν κατά τη διάρκεια του πολέμου, τα περισσότερα από τα οποία ήταν μοντέλα N-9H. Μόνο 100 κατασκευάστηκαν από τον Curtiss, ενώ τα υπόλοιπα κατασκευάστηκαν με άδεια από την Burgess Company of Marblehead της Μασαχουσέτης ή συναρμολογήθηκαν από ανταλλακτικά από το Ναυτικό στον Ναυτικό Αεροπορικό Σταθμό Pensacola στη Φλόριντα. Το N-9H αποσύρθηκε από την υπηρεσία το 1927 και τα περισσότερα από αυτά διαλύθηκαν ή καταστράφηκαν. Μόνο ένα N-9H σώζεται σήμερα, το οποίο εκτίθεται στο Εθνικό Μουσείο Αεροπορίας και Διαστήματος στην Ουάσινγκτον.